Healing

Hoe werkt dat?

De vraag die mij vanaf jonge leeftijd heeft bezig gehouden is wat ik hier op aarde doe? Waarom ben ik hier? Wat is de bedoeling? In mijn jeugd kreeg ik antwoord op die vraag via mijn katholieke opvoeding. Maar dat was absoluut niet afdoende. In tegendeel. Alles wat werd beweerd logenstraften de kerkgangers in hun dagelijks leven. Dus dat sneed geen hout. Ook (oosterse) religieuze stromingen die ik later in mijn leven tegenkwam konden niet echt het antwoord leveren. Al komt het boeddhisme close en is de Tao Te Tjing een van de mooiste boeken die ik ken. Boeddhist of Taoist ben ik er niet door geworden.

Het heeft uiteindelijk vrij lang geduurd tot ik antwoorden vond waar ik me in kon vinden. Ik zal proberen te verduidelijken hoe dat in zijn werk is gegaan. En daarnaast wat heling te maken heeft met het vinden van antwoorden op de vraag ‘wat doe ik hier op aarde?’

Op een dag – het was een mooie dag op een antroposofische boerderij in Driebergen – kwam de drum in mijn leven. En deze drum opende iets in mij waarvan ik het bestaan wist maar het niet wilde of durfde toe te laten. De voorwaarde om die kant in mezelf te openen was dat ik het hebben van een ziel serieus diende te nemen. Dat ik als mens ongeveer 500 levens leef of meer voor ik dit wiel kan verlaten om verder te gaan in een ander wiel. Heling heeft hier – zo is mijn ervaring – namelijk veel mee te maken. Maar dan geen heling van in dit leven opgedane trauma’s, maar heling van de ziel. Het zal voor iedereen anders zijn, maar ik heb van alles geprobeerd om me te bevrijden van invloeden door opvoeding, religie, school en andere traumatische ervaringen in dit leven wat mijn functioneren als man en mens belemmerde. Angsten, ingeprente oordelen, boosheid, neerslachtigheid, ze zijn er allemaal nog steeds, zij het in steeds mindere mate en zij het in steeds mildere vorm. Dat wel. Maar oude pijn blijkt hardnekkig. Niet alleen bij mezelf maar ook bij cliënten en cursisten die erachter komen dat ze dachten van iets te zijn verlost om het vervolgens voor de zoveelte keer weer de kop op te zien steken. Ik ben me hierdoor gaan afvragen of heling wel mogelijk is in de zin dat je iets los kunt laten en het nooit meer terugkomt, wat mensen toch vaak wordt beloofd zo hier en daar.

Met die drum kwam meer los. Andere levens
waarin wijsheid en levenslessen waren opgedaan,
die weer wakker mochten worden en gaan stromen.

Maar wat dan, als die trauma’s uit dit leven steeds weer terugkomen? Daarvoor moet ik terug naar de drum. Die hoort bij een oud heftig leven aan de andere zijde van het grote water. Door de drum en de indiaanse traditie heb ik dit kunnen aankijken. Maar met die drum kwam meer los. Andere levens waarin wijsheid en levenslessen waren opgedaan, die weer wakker mochten worden en gaan stromen. Inzicht in de relatie met mijn gezin en de vrouwen die ik ben tegengekomen tot nu toe in mijn leven kwam tot stand. Hierdoor werd ook haarfijn duidelijk welk mechanisme ik in vele levens had ontwikkeld om vrouwen op gepaste afstand te houden. En ja, vrouwen spelen belangrijke rol in mijn leven, in die zin dat ik daar veel karma heb opgedaan en zielendelen door ben kwijtgeraakt. Niet omdat ze mij iets hebben aangedaan, maar ik hen. Met die drum kwamen ook mijn demonen vrij die daar alles van afwisten. Het waren twee heren die met hun rug naar mij toe stonden op een oude weg in Rome. Het is de stad waar ik ooit op de brug naar de Engelenburcht overwoog de Tiber in te springen vanwege een vrouw. Die twee heren liet ik toe dat ze zich omdraaiden. Ik ze kon aankijken. Hun demonische aard zien en voelen en (eindelijk) kon accepteren dat ik die kant ook in me heb. Vanaf dat moment kon ik deze zielendelen toelaten, waarvan ik wist dat ze deel van mij waren, maar het heel lang niet heb willen weten. De ceremonie waar dit gebeurde werd hierdoor een soort soul retrieval. Mijn ziel voelde hierna heler en voller aan.

Wat ik hierdoor heb ondervonden en wat ik regelmatig bij cursisten tegenkom is dat het proberen helen van bestaande trauma’s pas kan als het in relatie staat tot de ziel. Dus de ouders die ik kies, de opvoeding die ik krijg, de vrouwen en mannen die ik ontmoet, maakt dat ik mijn demonen kan aankijken en maakt dat ik toegang krijg tot verborgen delen in mezelf die er toe doen. Ook al is die zijde van het bestaan angstig en voel je er schuld bij. In het licht dat er geen goed en fout bestaat maar uitsluitend liefde wordt het anders. Of anders gezegd; als al het demonische of kwaad in de wereld een gebrek is aan liefde en dat ieder mens al die fasen door moet, dan begrijp je wellicht dat het zinloos is je schuldig te voelen over oude demonische levens. Je moet er wel aan toe zijn. Dat is doorgaans het geval bij mensen die zich met persoonlijke ontwikkeling en spiritualiteit bezighouden. Dat zijn vaak mensen die zoeken naar de reden van de trauma’s die zijn opgelopen gedurende het leven hier. Vervolgens is het in relatie tot de ziel gerechtvaardigd je af te vragen of het niet te simpel is om je trauma’s je ouders en andere opvoeders te verwijten? Is het niet veel aannemelijker te stellen dat jij als lezer van dit blog een oude ziel bent die zeer kieskeurig is geweest bij de keuze van geboorte? Of anders gezegd; dapper is geweest bij de keuze van geboorte? Vaak zijn dit de zielen die een grote stap maken in hun ontwikkeling en juist een ouderpaar kiezen waarbij ze het voor hun kiezen krijgen. En dat gebeurt om een heldere reden. Door deze keuze ‘zet je iets aan’ in je ziel wat nog niet is verwerkt uit vorige levens. Dus ik kies een moeder die gek op me is maar dat niet laat blijken omdat ze me niet voor wil trekken boven mijn broers en zussen. Om dezelfde reden erkent ze mijn talenten niet. Ik kies een vader die er altijd is maar ook feitelijk niet. Hem iets vragen is tegelijkertijd weggestuurd worden met: ‘vraag het maar aan je moeder’. Zo op het oog simpele zaken die in mijn leven een behoorlijke impact hebben gehad en om mij maar één ding duidelijk te maken. Duidelijk maken het deze keer helemaal op eigen kracht te doen. Dus geen vader die mij in het zadel hielp. Geen moeder die mij stimuleerde een bepaalde richting op te gaan. Geen docent die mijn schrijftalent herkende. Nada. Niente. No one. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze mij maar wat lieten bungelen. Ik verlangde naar leiding maar kreeg die niet. Mijn grootste uitdaging in dit leven was dus zelf de leiding te nemen over mijn leven. En met die uitdaging liften andere zielsdelen mee die ik eindelijk durfde aan te kijken.

“Ze kwamen tot leven door de vrouwen die ik later in mijn
leven nog zou tegenkomen en die (volgens mij) in de
hemelse sferen een verbond met elkaar hadden afgesloten
om dit in mij wakker te maken en vooral wakker te houden.“

Een belangrijke pijnprikkel waardoor veel in mijn ziel werd losgewoeld was de vrouw die mij negen maanden heeft gedragen en mij liefde, geborgenheid en voeding heeft gegeven, maar mijn liefde voor haar niet kon of wilde beantwoorden. Met als resultaat dat ik met iedere vrouw die ik later tegen zou komen wilde versmelten, maar als de dood was dat ik zou worden afgewezen. Mijn moeders houding maakte iets van groot belang in mij los. En dat was de angst voor vrouwen en dat die angst te maken had met de mannen op de Romeinse weg en een eeuwenlang mantra die mijn voorvaderen te horen hadden gekregen in de kerk dat vrouwen ondergeschikt zijn aan de man. Alle levens waarin ik vrouwen heb liefgehad en weer in de steek heb gelaten, gedomineerd en ben kwijt geraakt, kwamen langzaam tot leven vanwege mijn moeder die mijn liefde niet kon en wilde beantwoorden. Ze kwamen tot leven door de vrouwen die ik later in mijn leven nog zou tegenkomen en die (volgens mij) in hemelse sferen een verbond met elkaar hadden afgesloten om dit in mij wakker te maken en vooral wakker te houden. Dat op afstand houden hielp er niet tegen.

Dus je kiest die ouders en die omgeving waar je belangrijke nog niet verwerkte zaken uit vorige levens weer kan toelaten. Dus niet helen, maar kan toelaten. Daardoor wordt je ziel weer heel. Door je demonen aan te kijken, je pijn aan te kijken van afgewezen te worden, je gruweldaden aan te kijken, je verloren liefdes aan te kijken, je weggevaagde stam aan te kijken, je afgenomen heiligdommen aan te kijken, uit de tempel te zijn gejaagd aankijken, enzovoort. Het is deze tijd die dat mogelijk maakt. Het zijn die inzichten die het mogelijk maken om een stap verder te zetten, dan te blijven hangen in familiezaken die je uitsluitend en alleen hebt opgezocht om iets veel belangrijkers helder te maken. Anders was je wel weer in je eigen (veilige) familielijn gereïncarneerd. Als je ziel de drager is van alle bewustzijn opgedaan, en jij voelt je een onbegrepen oude ziel dan hoop ik dat ik met dit blog je een uitweg biedt naar een completere ziel. Daar hoort ook de ‘donkere’ kanten van het leven bij. Als je een oude ziel bent, dan ben je niet alleen maar slachtoffer. Als je dit weet in te zien, begrijp je dus ook waarom je bent wie je bent en waarom je daar waar je geboren bent, geboren bent. En dan kan alles uit dit leven zachter worden en begrijp je de verhalen van je ouders waarom ze je op een bepaalde manier hebben behandeld of opgevoed en waarom bepaalde zaken je zijn overkomen. Mocht je dit niet kunnen inzien, dan blijf je zoeken naar het antwoord wat je hier in Godsnaam aan het doen bent, met alle pijn die daaraan is verbonden. Blijf je zoeken naar iemand (weer een nieuwe relatie) die jou daarvan gaat verlossen. En ja, doorgaans heb je iemand nodig om je te helpen over die drempel te stappen, om oude patronen los te kunnen laten en je te vernieuwen, zoals dat elk voorjaar ook in de natuur gebeurt. In de natuur gebeurt dat zeer ‘natuurlijk’. Wij mensen hebben allerlei mechanismen en afleidingen om (oude) pijn niet te hoeven voelen en dus ook niet te groeien. Maar groei kun je niet stoppen. Dat vindt een uitweg hoe dan ook.

www.joskester.com/coaching-ervaren-sjamanisme

Foto: Chris Ensey – Unsplash